ΜΗΝΥΜΑ ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2 0 1 7 – 2 0 1 8

0
1559

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Θαυμάζει κανείς τους μεγάλους θαλασσοπόρους που δάμασαν τα κύματα και όργωσαν τους ωκεανούς, αντικρύζοντας θαυμαστούς «νέους κόσμους» κι ανοίγοντας καινούριους ορίζοντες στην ανθρωπότητα. Οδυσσέας ο «πολύτροπος»

και Ιάσονας· Βάσκο ντα Γκάμα, Χριστόφορος Κολόμβος, Μαγγελάνος, Τζαίημς Κουκ, Αμούνδσεν, Κουστώ· στα καθ’ ημάς, Κοσμάς ο Ινδικοπλεύστης, Ιωάννης – Απόστολος Φωκάς και τόσοι άλλοι… Ονόματα που με δέος ακούει κανείς, όταν αναλογίζεται τους μουσώνες και τους τυφώνες που αντιμετώπισαν, τις τρικυμίες και τους κινδύνους που αντιπάλεψαν.

Ένας μικρός, αέναος θαλασσοπόρος όμως είναι κι ο καθένας από μας. Από την ώρα που έρχεται στον κόσμο αγωνίζεται να καταστείλει «τὴν τοῦ βίου τούτου ἁλμυρὰν θάλασσαν» και να κατευνάσει «τὰ ἀχθηφόρα τῶν ἡδονῶν κύματα» -τα βάσανα και τις προκλήσεις της ζωής.

Μπροστά στη σφοδρότητα της κάθε τρικυμίας συναντάει όμως η ανθρώπινη ύπαρξη τα όριά της. Μόνος και αβοήθητος δεν μπορεί ο άνθρωπος να αγωνιστεί –και μάλιστα ο νέος, που ξανοίγεται με ελπίδες και όνειρα στο πέλαγος της ζωής. Λείπει η πυξίδα, ο έμπειρος καπετάνιος, το γερό σκαρί.

Μέσα σε συνθήκες κατακλυσμού έρχεται να αναβοήσει, πολλές φορές, απελπισμένα ο άνθρωπος, μαζί με τον Θεολόγο Γρηγόριο: «ρρει τὰ καλά, γυμνὰ τὰ κακά. Ὁ πλοῦς ἐν νυκτί, πυρσὸς οὐδαμοῦ. Χριστὸς καθεύδει…»  (Δηλαδή: «Έφυγαν τα καλά απ’τη ζωή μας και μας αποκαλύπτονται μονάχα συμφορές. Πλέουμε στο πέλαγος μέσα στη νύχτα δίχως να φαίνεται φάρος πουθενά. Ακόμη κι ο Χριστός φαίνεται να κοιμάται…»)

Ιδιαίτερα σε τέτοιες αντίξοες περιστάσεις ο άνθρωπος αναζητά Εκείνον που θα επιτιμήσει τον άνεμο και θα πει στη θάλασσα: «Σιώπα! Πεφίμωσο!» -όπως τότε, στη λίμνη Γεννησαρέτ. Φτάνει να ξέρει σε ποιον να καταφύγει και να βρει «ὦτα εὐήκοα», αυτιά ανοιχτά, για να ακουστεί η κραυγή του: «Ἐπιστάτα, σῶσον ἡμᾶς· ἀπολλύμεθα!»

Κι όμως, παρά τη φαινομενική σιωπή Του, ο Χριστός είναι παρών στη ζωή μας! Έτοιμος να αφουγκρασθεί την αγωνία μας και να διαπλεύσει μαζί μας το ανταριασμένο πέλαγος.

Αγαπητά μου παιδιά,

Ο Χριστός, η μόνη Ελπίδα που μας μένει! Είναι εδώ, σε εγρήγορση, έτοιμος να γίνει Κυβερνήτης στη ζωή μας!

Η Εκκλησία Του είναι εδώ! Είναι «ἡ Ναῦς», το ποντοπόρο Πλοίο, το γερό σκαρί που χρειαζόμαστε, για να επιβιβασθούμε και να σωθούμε!

Την Πυξίδα την έχουμε στα χέρια μας! Είναι ο Λόγος του Θεού, που μπορεί να κυβερνήσει την ψυχή μας σε λιμάνι υπήνεμο, όπου θα βρει ασφάλεια και σωτηρία!

Αγαπητοί γονείς, Δείξτε στα παιδιά σας το μοναδικό Κυβερνήτη που δεν τα διαψεύσει ποτέ. Βοηθήστε τα να επιβιβασθούν από νωρίς στην «Κιβωτό της σωτηρίας» μας, την Αγία μας Εκκλησία. Συμβουλέψετέ τα να γνωρίσουν το Λόγο του Θεού μέσα από τις Παιδικές και Νεανικές Συντροφιές της Ενορίας σας. Αξιοποιήστε για χάρη τους τις τόσες ενδιαφέρουσες δραστηριότητες που η αγάπη των πατέρων, η ευρηματικότητα των κατηχητών και η φαντασία των ίδιων των παιδιών μας ετοιμάζει ολοχρονίς γι’ αυτά. Ανταποκριθείτε, βέβαια, κι εσείς στα καλέσματα της τοπικής μας Εκκλησίας που απευθύνονται στους γονείς.

Με χαρά θα σας συναντούμε πάντοτε στην Ενορία σας, ασφαλισμένους στο ευλογημένο Λιμάνι του Χριστού! Καλή και ευλογημένη κατηχητική χρονιά!

Μέ πατρικές εὐχές καί τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΣΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

 

† Ο Λευκάδος και Ιθάκης  Θ ε ό φ ι λ ο ς