Τα αριστεριλίκια θα κρατήσουν μέχρι την Πέμπτη που οι 153 με τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους πιασμένα από το χέρι…, σε στάση προσοχής και προσήλωσης στις καρέκλες τους στη Βουλή, θα δώσουν και πάλι το παρόν τους με το “Ναι σε όλα”.

Ανάμεσά τους και οι “53” που συνεχίζουν την “αντίσταση” στο καφενείο αλλά στη Βουλή είναι αντίθετοι με εκείνα που λένε πίνοντας το τσιπουράκι…

“Μερικές σκηνές” του έργου που θα δούμε παίχθηκαν ήδη, στο θέατρο Τσίπρα και Παππά, στις προχθεσινές “παραστάσεις” στο Πεκίνο.

Ο Τσίπρας ξέχασε το go back Μέρκελ και Λαγκάρντ… και επέστρεψε στο come back κυρία Λαγκάρντ… με την οποία πιάστηκε χέρι-χέρι… και άρχισε τις απειλές προς τον Σόιμπλε πως δεν θα εφαρμόσει τα μέτρα και το μνημόνιο που θα ψηφίσουν οι 153 χωρίς ρύθμιση χρέους…

Αλλά οι “θεατρικές σκηνές” του Πεκίνου είχαν δύο μηνύματα. Το πρώτο είχε παραλήπτες τους 153 του “Ναι σε όλα”. Θα ψηφίσετε με τα δύο χέρια αλλά θα λέτε ότι δεν θα εφαρμόσουμε μέτρα χωρίς ρύθμιση του χρέους χωρίς αντίμετρα και χωρίς ΔΝΤ (αυτό, το τελευταίο, προστέθηκε στο Πεκίνο).

Μήνυμα δεύτερο, προς κάθε κατεύθυνση και κάθε παραλήπτη. Λίγη υπομονή ακόμη, να ψηφίσουμε το τέταρτο μνημόνιο για να έχουμε να λέμε τι να περιμένει ο λαός αν φέρει τον Μητσοτάκη. Και μετά θα δείτε “φιλελέδες” στην κυβέρνησή μας που θα τρίβετε τα μάτια σας.

Οπότε με τον Μητσοτάκη να έχει στην πλάτη το “μπιουγιουρντί” των μέτρων Τσίπρα για το 2019-2020 ξεκινάει νέος “αγώνας δρόμου” για  “ναι σε όλα” προς τη διαπλοκή, κρατικοδίαιτους, μεσάζοντες και όλους εκείνους (εντός και εκτός Ελλάδος) που θεωρούν ότι “φιλελεύθερη οικονομία” με τον Τσίπρα είναι πιο “ωφέλιμη” από ένα Τσίπρα του “όχι σε όλα” καθισμένο στις “αλλεργικές” καρέκλες της αντιπολίτευσης.

“Πιστοποιητικό φιλελεύθερης υγείας”, για τη συμμετοχή του Τσίπρα στον αγώνα, είναι και η συμφωνία των “χρήσιμων αριστερών” που εξασφάλισε περισσότερα μέτρα από όσα πίστευαν  οι δανειστές “καταχειροκροτούμενος” (με δηλώσεις για πολιτική σταθερότητα) και από εκείνους που ο Τσίπρας αποκαλούσε (μέχρι και το 2014) ντόπια πλουτοκρατία.

Ποιος είναι ο στόχος του “αγωνίσματος” για τον Τσίπρα αυτή την φορά;

Να αποδείξει ότι τα “όχι σε όλα” (στη διανομή πλούτου σε επενδυτές και μεσάζοντες) μετατρέπονται με απόλυτη σιγουριά σε “ναι σε όλα”, με υπογραφή Τσίπρα η οποία θα συνοδεύεται αφενός από κολακευτικά σχόλια των δανειστών και αφετέρου από τη σιγουριά και τη συμπαράσταση του ΔΝΤ που εξασφάλισε ο ίδιος ο Τσίπρας στο Πεκίνο.

Το “κοινό” λοιπόν (επενδυτές, εργολάβοι, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες μεσάζοντες), που θα παρακολουθεί τον προσωπικό “μαραθώνιο” του Τσίπρα (είπαμε ΣΥΡΙΖΑ τέλος από τις 22 Μαΐου), μέχρι τις εκλογές του τέλους καλοκαιριού του 2018, θα έχει τη δυνατότητα να τον “χειροκροτήσει” δοξάζοντάς τον σε όλους τους “αγωνιστικούς” γύρους και τα γυρίσματα του…

Τα εντυπωσιακότερα γυρίσματα Τσίπρα στο “διάδρομο” ανταγωνισμού στον φιλελευθερισμό (με συναγωνιζόμενο τον Κυριάκο Μητσοτάκη) θα είναι στις εξής δύο προσπάθειες…

Πρώτον στην ανασύσταση της διαπλοκής της εργολαβίας με τα ΜΜΕ με ασύλληπτες ταχύτητες και σε απίθανη έκταση. Θα περιλαμβάνει και την αναδιανομή συχνοτήτων ως έργο “δικαίου και εκσυγχρονισμού” της τηλεόρασης από “βοθροκάναλα” σε κανάλια ποιότητας ανταγωνιστικά μόνο εκείνων της ΕΡΤ…

Δεύτερον στον “γύρο” των ιδιωτικοποιήσεων και συγκεκριμένα στην αναθεώρηση του συστήματος παραγωγής, διανομής, και επενδυτικής “αξιοποίησης” της ενέργειας από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο μέχρι την πίτα του ηλεκτρισμού (μετά την πώληση του 50-60% της ΔΕΗ).

Σε όσους ακούγονται παράξενα όλα αυτά ας σκαλίσουν λιγάκι τη μεταπολιτευτική μας ιστορία. Και ας ξαναδιαβάσουν τα κεφάλαια του “αγώνα δρόμου” του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τον Ανδρέα Παπανδρέου για την ανάδειξη “τροπαιούχου” στον κρατισμό και τον Σοβιετισμό της οικονομίας. Αγώνας που δεν έφερε νικητή. Αλλά “θριάμβευσε” στην θεμελίωση της διαπλοκής. Ο “στίβος” παραμένει ίδιος. Το “αγώνισμα” είναι που αλλάζει κατεύθυνση…

george.kraloglou@capital.gr